herşey üstümüzde
tabletler,müdür,denetmen,bakanlık,veli,öğrenci,müfredat,sistem.Şimdi Ramboya hak veriyorum.Vietnamda bile bir değerimiz vardı.Elimizin altında milyon dolarlık techizat,helikopter.Ama burada lanet olası pompacıda bile iş vermiyorlar.hiçbir şey bitmedi, hiçbir şey! öyle bitiremezsiniz! bu benim savaşım değildi, siz istediniz, ben değil... kazanmak için gerekeni yaptım, ama birileri yenmemize izin vermedi. sonra geri dönüyorum, hava alanında beni protesto eden ve tüküren aptallar görüyorum. bana "bebek katili" dediler, onlar kim ki beni protesto ediyorlar! benim yaşadıklarımı yaşayıp görmedikleri sürece neden bağırdıklarından bile haberleri yok.
tanrım! herkes nerede? bir dostum vardı, adı danford... bu adamları tanırdım. burada ise kimsem yok, dostlarım nerede? danford'u hatırlıyor musun? saçını arkaya tarardı. ispirtolu kalemlerinden birini çalmıştım, sonra bulduğumu söyledim. bana "vegasta buluşuruz" derdi, hep vegas hakkında konuşurduk. bir de arabası vardı; üstü açık, kırmızı '58 model bir chevrolet... arabasından bahsederdi...
bir gün kasabadaydık. vietnamlı çocuğun elinde bir ayakkabıcı kutusu vardı. ayakkabılarımızı boyamak için yalvardı, ısrar etti, ama ben "hayır" dedim, danford kabul etti ve oturdu. meğer kutuya bomba koymuşlar, patladığında bütün vücudu paramparça oldu; paramparça halde yatıyordu. bağırmaya devam ediyordu ve parçaları üzerime yapışmıştı. onu çekmeye çalıştım ama tutamıyordum bile, arkadaşımın parçaları üzerimdeydi. her şeyi denedim, onları birleştirmeye çalıştım, işe yaramadı, kimse yardım etmedi. zavallı "eve gitmek istiyorum, eve gitmek istiyorum johny!" diye bağırıyordu; "eve gidip arabamı kullanmak istiyorum!". "bacaklarını bulamıyorum" dedim, kahrolası bacakları bulamıyordum!
Bunları yazmamın sebebi 14 sene evvel köyde bir değerim vardı.İlçe mem müdürü ceketinin önünü ilikler sınıfa öyle girerdi.