Evet arkadaşlar başımdan geçen olayı anlatmak istiyorum sizlere. Geçen yaz annemin içine pek sindiremediği bi kızla ( Sinmeme nedenleri annemin bana olan aşırı düşkünlüğü ve geleceğim konusunda evham yapması) nişan yaptım. Annem kızdan elektrik alamadı ve bunu ona yansıttı. Kızı daha ilk tanıştırdığım andan itibaren bunu belli etti ve istemediğini söyledi. Çok tartıştık. Annemi ağlattığım zamanlar da oldu fakat bu kadar direnmesine ve kararıma saygı duymamasına anlam veremedim ve isyan ettim çoğu zaman. Kızla nişanlanmadan önce onun teklifi ve benim onayımla başka yerde yaşama ailelerin olmadığı bir yerde yaşama kararı aldık. Bu kararı almamda annemin bu olaya direnmesinin verdiği kızgınlık çok etkili oldu. Yazın nişanlandım. Fakat kız aileme ısınamadı doğal olarak. Yapmacık olamadı, mert bi insandır kendisi çünkü. Annemin kenisini sevmediğini bilerek beni sevdiği için nişanlandı. Yazın o memleketine gitti ben de memleketimdeydim. Birbirimizden uzak kaldık ve tartışmalar başladı. Bi arkadaşımın düğünü vardı ondan hemen 15 gün sonra da bi akrabamın düğünü olacaktı. Arkadaşımın düğününe tek gittim. Kız beni de götür dedi ama ben seni akrabamın düğününe götüreceğim bir daha git gel olmasın dedim ve dananın kuyruğu orada koptu. Arkadaşımın düğününe götürmeyişimden dolayı akrabamın düğününe de gelmedi. Akabinde de ayrılık kararı aldı nişanı attığını söyledi. Ben akrabamın düğününe gelmemesinden dolayı kızgınlığımla kabul ettim ve ayrıldık okulların açılmasına az bi zaman kala. Aynı şehirde çalışıyoduk. Aldıklarınızı vermek istiyorum dedi ben bekle biraz dedim. Uzatma bu olayı artık dedi ve gururuma yenik düşüp yanına gittim herşeyi aldım geldim. Aradan biraz zaman geçti ayrılık koymaya başladı. Ben tekrar görüşme talep ettim ama nafileydi. O ara çok sıkıntı çektim. Sonra o da bi şekilde dayanamadı ve tekrar görüşmeye başladık. Ancak bu görüşme artık geleceği olmayan bi görüşmeydi. Nişan atıldı herkes bunu duydu. Aileler birbirine sırt çevirdi ama biz birbirimizi seviyorduk. Aynı şehirdeydik nişanlı değildik ama işte birbirimizle görüşmek istiyoduk. Fakat artık sene sonu yaklaştı. O tayin isteyecek ve ben de isteyeceğim. Gerçekten çok zor bi durum. İlk başta ayrılsak bitseydi belki bu kadar acı çekmeyecektim ama şimdi uykularım kaçmaya başladı. Tekrar birlikte olsak nasıl yürüyecek bu iş. Ailem zaten karşı yani çok gönüllü olmayacaklar. Hele de bi de başka bir yere gidersem annem çok üzülecek. Fakat ben de çok üzülüyorum şu an. Yani durumum içler acısı arkadaşlar.