Bunca yıl yaşamışsın hayattan payına düşeni almışsın;dönen bu
Çarkların arasında görevini yerini getirmeye çalışmışsın; mutlaka sevmişsin,
Sevmişsin; dostların arkadaşların vardır, hatta seviyorum sandığın
Bir sevgilin vardır, belki bankada dünyayı satın alacak kadar yüklü bir
Hesabın ,belki de cebinde sadece nefes alacak kadar yeterli paran
Vardır, fakat zaman zaman sorarsın kendine böyle mi olmalıydı diye; öyle
Anların olur ki niçin yaşadığını bilmezsin! Herşey anlamsız gelir! Yüksek
Dağlara , tepelere çıkıp haykırmak ! belki duyurabilirsin sesini
Birilerine ;ne care? Deli diyecek en yakın dostların bile ! ve neyden
Niçin, nereye kacacağını bilmediğin için o diyarları terk edemezsin !çok
Şükür yaşıyorum dersin!hayatın sana sunduğunu kabul edersin!lakin
Beyninin en kuytu köşelerinde hep bir soru işareti olmuştur, yüreğinin en
Derin yerinde hep bir ateş yanmıştır! Bir yanın hep eksik kalmıştır!
Yanılıyor muyum??
Bazen bir sahilde dalgalarla konuşursun ve farkında olmadan öfkeyle denize taş atarsın sanki yılların içinde biriktirdiğini boşaltır gibi; bazende pencerene konan bir güvercinle dertleşirsin; sonra bir gün gelir sanki masallardaki gibi, sanki filmlerdeki gibi aniden bir peri tarafından büyülenirsin! Bir asır çözemediğin, harflerini birleştiremediğin bulmacayı çözersin! Hayatın sır perdesi bir anda açılır! Niçin gülerken ağladığını, yüreğini sıkıştıran o ağır taşın nereden geldiğini, en mutlu anlarında bile hiç kalbinin çarpmaması, çevrende yüzlerce insan varken senin kendi içinde yalnız oluşun, yıldızların parlaklığının niçin gözlerini kamaştırmadığını, güneşin niçin seni ısıtmadığını anlarsın! Birden hiç ağlamadığın kadar ağlarsın! Belkide kabullenmek istemesin yıllarının bir odun parçası gibi çağlayana atıldığını; hayat çeşmesinden içiyorum sandığın suyun hazan çeşmesinden aktığını görürsün! Bunca yıl alıp verdiğin nefeslerin boşa olduğunu ve aslında yaşamadığını anlarsın! Eksik kalan bir yanın var ya? İşte "O" eksiktir! Her şeyin olmuştur belki. Ama "O" yoktur! Uyandım bu bitmez uykudan! Anladım "Sen" yoksun! Biliyorum "Sen" eksiksin!
Yaşamaya değer "Sen"...
Uğrunda ölümü göze alabileceğim "Sen"...
Saçının bir teline tüm günahları hiçe sayabileceğim "Sen"...
Bir bakışına yasakları ezip geçebileceğim "Sen"...
İnsan herkesi, her şeyi sevebilir! Güzel bir kalbi seversin, bir çiçeği seversin, baharı, güneşi, yıldızları, çocukları seversin... Hatta çok seversin; ama... aşk var ya dostum? "aşk" başkadır... Eğer yüreğindeki boşluğun "aşk" olduğuna inanıyorsan? Ve bulduysan "O" insanı "O" aşkı! Kafandaki sorunun cevabı o kişi ise? Kaçırma "onu" sonra geç olabilir!
Ne kadar yaşayabileceğini biliyor musun?
Sarıl "ona" son nefesin gibi ! . .
Çarkların arasında görevini yerini getirmeye çalışmışsın; mutlaka sevmişsin,
Sevmişsin; dostların arkadaşların vardır, hatta seviyorum sandığın
Bir sevgilin vardır, belki bankada dünyayı satın alacak kadar yüklü bir
Hesabın ,belki de cebinde sadece nefes alacak kadar yeterli paran
Vardır, fakat zaman zaman sorarsın kendine böyle mi olmalıydı diye; öyle
Anların olur ki niçin yaşadığını bilmezsin! Herşey anlamsız gelir! Yüksek
Dağlara , tepelere çıkıp haykırmak ! belki duyurabilirsin sesini
Birilerine ;ne care? Deli diyecek en yakın dostların bile ! ve neyden
Niçin, nereye kacacağını bilmediğin için o diyarları terk edemezsin !çok
Şükür yaşıyorum dersin!hayatın sana sunduğunu kabul edersin!lakin
Beyninin en kuytu köşelerinde hep bir soru işareti olmuştur, yüreğinin en
Derin yerinde hep bir ateş yanmıştır! Bir yanın hep eksik kalmıştır!
Yanılıyor muyum??
Bazen bir sahilde dalgalarla konuşursun ve farkında olmadan öfkeyle denize taş atarsın sanki yılların içinde biriktirdiğini boşaltır gibi; bazende pencerene konan bir güvercinle dertleşirsin; sonra bir gün gelir sanki masallardaki gibi, sanki filmlerdeki gibi aniden bir peri tarafından büyülenirsin! Bir asır çözemediğin, harflerini birleştiremediğin bulmacayı çözersin! Hayatın sır perdesi bir anda açılır! Niçin gülerken ağladığını, yüreğini sıkıştıran o ağır taşın nereden geldiğini, en mutlu anlarında bile hiç kalbinin çarpmaması, çevrende yüzlerce insan varken senin kendi içinde yalnız oluşun, yıldızların parlaklığının niçin gözlerini kamaştırmadığını, güneşin niçin seni ısıtmadığını anlarsın! Birden hiç ağlamadığın kadar ağlarsın! Belkide kabullenmek istemesin yıllarının bir odun parçası gibi çağlayana atıldığını; hayat çeşmesinden içiyorum sandığın suyun hazan çeşmesinden aktığını görürsün! Bunca yıl alıp verdiğin nefeslerin boşa olduğunu ve aslında yaşamadığını anlarsın! Eksik kalan bir yanın var ya? İşte "O" eksiktir! Her şeyin olmuştur belki. Ama "O" yoktur! Uyandım bu bitmez uykudan! Anladım "Sen" yoksun! Biliyorum "Sen" eksiksin!
Yaşamaya değer "Sen"...
Uğrunda ölümü göze alabileceğim "Sen"...
Saçının bir teline tüm günahları hiçe sayabileceğim "Sen"...
Bir bakışına yasakları ezip geçebileceğim "Sen"...
İnsan herkesi, her şeyi sevebilir! Güzel bir kalbi seversin, bir çiçeği seversin, baharı, güneşi, yıldızları, çocukları seversin... Hatta çok seversin; ama... aşk var ya dostum? "aşk" başkadır... Eğer yüreğindeki boşluğun "aşk" olduğuna inanıyorsan? Ve bulduysan "O" insanı "O" aşkı! Kafandaki sorunun cevabı o kişi ise? Kaçırma "onu" sonra geç olabilir!
Ne kadar yaşayabileceğini biliyor musun?
Sarıl "ona" son nefesin gibi ! . .