Hocam 13. yılım, formatör olarak ve öğretmenliğimde 5 okul değiştirdim, çoğu öğretmene göre fazla değil, okullarımdan yalnızca ikisinde kendimi gerçekten çok verimli hissettim ve iki sene gerçekten zevkle bu işi yaptım ondan önce daha çok idarenin işini yapmaya zorlanıyordum,kendi işlerim bana zevk vermiyordu(kısmen şimdiki gibi) özür dilerim uzattım, diyeceğim şu; sizden kaynaklanmıyor tamamen okuldan kaynaklı olduğunu düşünüyorum, ilişkiler ve verilen fırsatlar ne kadar iyi olursa öğretmenler o kadar mutlu ve başarılı oluyor buda ona göre öğrencilere ve okula yansıyor, mutlu olabileceğiniz bir okul temenni ediyorum
Fikirlerinize ihtiyacım var :(
- Konbuyu başlatan gül1
- Başlangıç tarihi
yargic
Aktif Üye
- Mesajlar
- 145
Hocam bazen tozlu bilgisayarların arkasında veya okul koridorunda elimde bir kasayla yürürken içim burkuluyor. Öğretmensin. Belki bizde diğer öğretmenleri baz aldığımız için böyle oluyor. Bilemiyorum. Bir bayan için bu çok daha kırıcı ve zor olabilir. Sizin canınızıda böyle şeyler sıkıyor ve yoruyorsa başka bir branşa geçmek mantıklı görünüyor. Şayet yeni birşeyler öğrenmek, kendini geliştirmek gibi şeyler zor geliyorsa mesleği değiştirmekte fayda var diye düşünüyorum. Okul iklimi ve öğrenci profilide meslekten keyif alabilmek için önemli bir etken, bu yönde bir sıkıntı oluğunu düşünüyorsanız o zamanda bulunduğun okuldan ayrılıp başka bir yere tayin istemek faydalı olacaktır.
- Mesajlar
- 895
hocam 14. senemi çalışıyorum ilk BÖTE mezunlarındanım fakat şartlardan dolayı tercih etmiştim mutlu muyum hayır halan farklı bi branşa geçmek istiyorum fakat sınavda kazanamıyorum artık canım çalışmak istemiyor çünkü diğer branşlar ne idareyle muhatap oluyor ne başka şeyle giriyo dersini anlatıp çıkıyo biz hem ücret alamıyoruz hem kurs açamıyoruz hem yaptığımız şeyler gözükmüyor hemde idarecilerin ve konuşmasını bilmez öğretmenlerin muhatabı oluyoruz bi saat bilgisayardaki hataları soruyolar bi saat anlatıyosun bide biliyomuş tarzında ukala davranan insanlarla uğraşıyoruz.
okulda kendimi virüs temizleme memuru gibi hissettiriyorlar yada format atma elemanı
yani kısacası hocam gitmiyor sizin daha bilgileriniz yeni farklı bir branşı okuyun derim naçizane görüşüm...
okulda kendimi virüs temizleme memuru gibi hissettiriyorlar yada format atma elemanı
yani kısacası hocam gitmiyor sizin daha bilgileriniz yeni farklı bir branşı okuyun derim naçizane görüşüm...
10. yılım meslekte hocam istanbulda fatih projesi eğitmeniyken diyarbakırın lice ilçesine eş durumdan tayin olmak zorunda kaldım küçük yerlerde bizim branş daha çok sıkıntı istanbulda işimden çok memnundum bana çok değer veren bir idarem vardı artı eğitmenliğide çok zevk alarak yapıyordum 52 akıllı tahta 420 tablet vardı okulumda düşünün yoğunluğumu ama nedense yorgunuğumu hiç hissetmiyordum ama gelgellim liceyeeee.... hayat biranda tersine döndü benim için :? nefret ettim branşımdan ortaokulda kimsenin iplemediği bir branş oldu bir anda ve orda karar verdim ile göre değişen bir branş olmamalı benim mesleğim oyuzdende edebiyata başladım aof de sağlam bir sayısalcının edebiyat okuması zor ama deniyorum ve zevk alıyorum iyiki başlamışım diyorum şimdi :+1: sizede tavsiye ederim hocam bence bir yerlerden başlamak lazım
Batıda daha büyük bir okulda işler nasıl bilemiyorum hocam ama şuan hiç bana göre olmayan bir iş içindeyim.
Bir çok hocamız bu durumdadır farkındayım dersin yeterli olmayışı labsız okullar vs.
Bunların yanı sıra ben kendimi alanda yetersiz de hissediyorum buna neden olarak da ilgimin olmaması ve bu saydığım eksikler etken.
Özeleştrimi yapıyorum eksiklerimin farkındayım ancak derslerin bu durumu ortada kalmış olmamız idarenin tutumu vs. iyice ben yapamıcam modundayım.
Daha mutlu olabileceğim çalışabileceğim ve bu çalışmadan zevk alabileceğim bir branşım olsaydı keşke...
Bir çok hocamız bu durumdadır farkındayım dersin yeterli olmayışı labsız okullar vs.
Bunların yanı sıra ben kendimi alanda yetersiz de hissediyorum buna neden olarak da ilgimin olmaması ve bu saydığım eksikler etken.
Özeleştrimi yapıyorum eksiklerimin farkındayım ancak derslerin bu durumu ortada kalmış olmamız idarenin tutumu vs. iyice ben yapamıcam modundayım.
Daha mutlu olabileceğim çalışabileceğim ve bu çalışmadan zevk alabileceğim bir branşım olsaydı keşke...
Birde şunu belirtmek isterim öğrencilerinizin iyi okullar iyi bölümler okumasından ziyade sevdiği işi yapmasını önerin onlara bu noktada yol gösterici olun lütfen.
Çünkü ben sırf yatılı kalabilmek için başarılı bir öğrenci olmama rağmen meslek lisesi okudum. Ardından TEF kazandım mecbursun imkanların yok bir yandan puanın kırılıyor.
Oturdum çalıştım KPSS den 84 aldım.
Sonuç bütün emeğim, çabam, enerjim sırf işim olsun diyeymiş. Üzülüyorum başarılı bir öğrenci iken çok daha başarılı, uğraşlarından zevk alan değer gören bir öğretmen olabillirdim.
Ama şuan hiç öyle değil.
Vakit alıyor gibi hissediyorum şuan baya uzattım konuyu farkındayım k.bakmayın lütfen ama olur ya yol yakınken belki değiştirebilirim dedim gidişatı...Önerilerinizi araştırıp değerlendiricem teşekkür ediyorum hepinize
Çünkü ben sırf yatılı kalabilmek için başarılı bir öğrenci olmama rağmen meslek lisesi okudum. Ardından TEF kazandım mecbursun imkanların yok bir yandan puanın kırılıyor.
Oturdum çalıştım KPSS den 84 aldım.
Sonuç bütün emeğim, çabam, enerjim sırf işim olsun diyeymiş. Üzülüyorum başarılı bir öğrenci iken çok daha başarılı, uğraşlarından zevk alan değer gören bir öğretmen olabillirdim.
Ama şuan hiç öyle değil.
Vakit alıyor gibi hissediyorum şuan baya uzattım konuyu farkındayım k.bakmayın lütfen ama olur ya yol yakınken belki değiştirebilirim dedim gidişatı...Önerilerinizi araştırıp değerlendiricem teşekkür ediyorum hepinize
Hocam sizi öyle iyi anlıyorum ki. Bu anlamak öyle kuru lafla değil inanın..
Meslekte üçüncü yılım, mezun oldum bir yıl bekledim 95 küsür puanla iç anadoluda bir ilçeye atandım. Btr oldum akabinde. Ve baktım ki ben öğretmenim ama öğretmenlik yapmıyorum. Dersim yok, zil çalıyor bir daha çalıyor akşama kadar çalıyor ama benim için hiçbir şey ifade etmiyor. Öyle üzüldüm ki.. Kazandığım para acaba helal değil mi diye sorgulamaya başladım. Çünkü ben hiçbir şey yapmıyordum. E mezun oldum geldim böte mezunuyum, liseden anadolu lisesi çıkışlıyım, donanım bilgim yok, bayan da olunca okurken teknik bilgiler hiç ilgimi çekmemiş. Hadii sudan çıkmış balık.. Tamirci gibi hissettim kendimi, etek giyiyorum, elbise giyiyorum, topuklu ayakkabı giyiyorum kucağımda kasalarla koca ibm monitörlerle koridorlarda geziyorum. Diğer bayan hocalara bakıyorum nasıl özeniyorum hatta bazen kıskanıyorum. İlk zamanlar müdür yardımcısı olmadığı için idare işleri, ayak işleri, boş derse gir hocam, hocam benim az işim var sınıfta dur hocam nidaları da başlamaz mı? Zaten öğretmenlik camiasına alışmak, farklı bir şehire alışmak, öğrencilik kafasından çıkmak, hiç arkadaşının olmaması, yalnızlık.. bunları hiç demiyorum..
Hemen eğitimden yüksek lisansa başladım, açıktan da edebiyat okumaya başladım, dersanalere gidiyorum iş başvurusuna, kurslara her yere, iş aramak ne zormuş diyorum, kapı kapı kendini anlat... iyi kötü bir dersaneye girdim, o çalışma şartları beklentiler, o disiplin, o emek gaspı aman Allahım ne kadar zordu. Akşam 10da eve geldiğim oluyordu, tenefüslerde bir yudum çay içemeden günde 10 saat derse girdiğim oluyordu..
sonra bir yıl geçti iki yıl geçti.. yüksek lisansım bitti, bu yıl edebiyat da bitecek fakat ben ne branşımdan, ne okulumdan ne de bu şehirden ayrılmak istemiyorum. Müdürüm evet çok iş buyurur ama, yaparım derim bazen hemen yapmam ama yaparım yine de. Artık idare ve öğretmenlerle birbirimize alıştık. Sınırlarımızı biliyoruz. Akıllı tahtalar geldi, hergün bir sorun çıkıyor, soruyorum, araştırıyorum bazen hocalar beni bunaltıyor hadi hadi diye, aldırmıyorum yapıyorum. Her şey bir düzen içinde ilerliyor. Evet sınıfım eskiyor ama her yerinde benim emeğim var, temziliğini bile kendim yaparım tek tek silerim klavyeleri mouseleri. Monitörlerin üzerinde bir dantel eksik, bazen düşünmüyor değilim. İlk atandığımda 95 puanla derece yaparak buraya mı geldim, bu meslek için bu branş için mi dedim, burası bana bir ödülmüş. Çok şükür, doğu hizmetimi böyle bir yerde yapabiliyorum
hala 7. sınıfa gelip hocam j harfi nasıl yazılıyordu diyen öğrenci var, 8. sınıfa gelip toplama işlemini yapamayan öğrenciler, 30 saat derse girmek meziyet değil. Bazen hastalanıyorum rapor alıyorum hocam şu nerdeydi, şunu nasıl açıyorduk vs vs mesajlar geliyor. Önemliyiz.
Boş derslerde öyle çok kitap okudum ki. ben bu üç yılda kendime neler kattım bir bilseniz..
Okulda önemli günlerle ilgili panoları ben hazırlıyorum, bir sürü etkinlik yapıyorum çocuklara, kitap okuma yarışmaları bile düzenliyorum bilgisayar ortamında. Bazen bu boşlukta nasıl yoruluyorum diyorum ama bakıyorum ne çok şey yapmışım.
Bütün meslektaşlarıma tek bir dileğim var iyi bir idare, sorunsuz öğrenciler ve ümit...
Hocam sakin kafayla düşünün ve bulunduğunuz anın kıymetini bilin..
Meslekte üçüncü yılım, mezun oldum bir yıl bekledim 95 küsür puanla iç anadoluda bir ilçeye atandım. Btr oldum akabinde. Ve baktım ki ben öğretmenim ama öğretmenlik yapmıyorum. Dersim yok, zil çalıyor bir daha çalıyor akşama kadar çalıyor ama benim için hiçbir şey ifade etmiyor. Öyle üzüldüm ki.. Kazandığım para acaba helal değil mi diye sorgulamaya başladım. Çünkü ben hiçbir şey yapmıyordum. E mezun oldum geldim böte mezunuyum, liseden anadolu lisesi çıkışlıyım, donanım bilgim yok, bayan da olunca okurken teknik bilgiler hiç ilgimi çekmemiş. Hadii sudan çıkmış balık.. Tamirci gibi hissettim kendimi, etek giyiyorum, elbise giyiyorum, topuklu ayakkabı giyiyorum kucağımda kasalarla koca ibm monitörlerle koridorlarda geziyorum. Diğer bayan hocalara bakıyorum nasıl özeniyorum hatta bazen kıskanıyorum. İlk zamanlar müdür yardımcısı olmadığı için idare işleri, ayak işleri, boş derse gir hocam, hocam benim az işim var sınıfta dur hocam nidaları da başlamaz mı? Zaten öğretmenlik camiasına alışmak, farklı bir şehire alışmak, öğrencilik kafasından çıkmak, hiç arkadaşının olmaması, yalnızlık.. bunları hiç demiyorum..
Hemen eğitimden yüksek lisansa başladım, açıktan da edebiyat okumaya başladım, dersanalere gidiyorum iş başvurusuna, kurslara her yere, iş aramak ne zormuş diyorum, kapı kapı kendini anlat... iyi kötü bir dersaneye girdim, o çalışma şartları beklentiler, o disiplin, o emek gaspı aman Allahım ne kadar zordu. Akşam 10da eve geldiğim oluyordu, tenefüslerde bir yudum çay içemeden günde 10 saat derse girdiğim oluyordu..
sonra bir yıl geçti iki yıl geçti.. yüksek lisansım bitti, bu yıl edebiyat da bitecek fakat ben ne branşımdan, ne okulumdan ne de bu şehirden ayrılmak istemiyorum. Müdürüm evet çok iş buyurur ama, yaparım derim bazen hemen yapmam ama yaparım yine de. Artık idare ve öğretmenlerle birbirimize alıştık. Sınırlarımızı biliyoruz. Akıllı tahtalar geldi, hergün bir sorun çıkıyor, soruyorum, araştırıyorum bazen hocalar beni bunaltıyor hadi hadi diye, aldırmıyorum yapıyorum. Her şey bir düzen içinde ilerliyor. Evet sınıfım eskiyor ama her yerinde benim emeğim var, temziliğini bile kendim yaparım tek tek silerim klavyeleri mouseleri. Monitörlerin üzerinde bir dantel eksik, bazen düşünmüyor değilim. İlk atandığımda 95 puanla derece yaparak buraya mı geldim, bu meslek için bu branş için mi dedim, burası bana bir ödülmüş. Çok şükür, doğu hizmetimi böyle bir yerde yapabiliyorum
hala 7. sınıfa gelip hocam j harfi nasıl yazılıyordu diyen öğrenci var, 8. sınıfa gelip toplama işlemini yapamayan öğrenciler, 30 saat derse girmek meziyet değil. Bazen hastalanıyorum rapor alıyorum hocam şu nerdeydi, şunu nasıl açıyorduk vs vs mesajlar geliyor. Önemliyiz.
Boş derslerde öyle çok kitap okudum ki. ben bu üç yılda kendime neler kattım bir bilseniz..
Okulda önemli günlerle ilgili panoları ben hazırlıyorum, bir sürü etkinlik yapıyorum çocuklara, kitap okuma yarışmaları bile düzenliyorum bilgisayar ortamında. Bazen bu boşlukta nasıl yoruluyorum diyorum ama bakıyorum ne çok şey yapmışım.
Bütün meslektaşlarıma tek bir dileğim var iyi bir idare, sorunsuz öğrenciler ve ümit...
Hocam sakin kafayla düşünün ve bulunduğunuz anın kıymetini bilin..
thekanarya
Aktif Üye
- Mesajlar
- 180
Hocam bilişim zor, zahmetli ve bi okadar da (diğer gözlerden) gereksiz bir branş. Meslekte 5. yılım tozlu kasalarla, kablolarla, üzerimin batmasıyla, norm fazlası olmayla, dersimin gereksiz görülmesiyle uğraşmaya çalışıyorum. Bir erkek için bile bu kadar zor iken bayan bilişim hocalarımın neler yaşadığını ve hissettiklerini çok iyi anlayabiliyorum. Şimdilik bulduğum kaçış yolu idarecilik, Marttaki sınava hazırlanıyorum.
- Mesajlar
- 2,055
Hocam unutmayın insanların %90'ı işinden memnun değildir. Doktorda şikayetçi, polisde, savcıda, öğretmende, bürokratta, siyasetçide, işadamı da... Bir tanıdığımız var market zincirleri, inşaatlar, avm ler vs. bir sürü şirkeri var ama o da dinlenememekten şikayteçi. Eşim matematik öğretmeni ben(erkek) BTR yim eşim hep bana özeniyor.
Arkadaşların da dediği gibi bence de mutlu olmanızda çalıştığınız idareci ve öğretmen ekibin payı büyük. Hepimiz işe başlarken pc konusunda çok az şey bilerek başlıyoruz. Şimdi benim 6. yılım ve artık işimi görecek her şeyden biraz biliyorum. Bizim işte mutlu olmak için bu yani sorun çözebilmek önemli. Size naçizane tavsiyem labaratuarda oturduğunuz vakit internetten yardım alarak pc tamir edin, format atın, imaj alın, photoshop, office karıştırın. Böylece sizden bir şey istendiğinde sorun çözdüğünüzde ne kadar değerli olduğunuzu göreceksiniz. Ben bunlara her fırsatta şahit oluyorum. Photoshopla basit bir davetiye yapıyorum. diğer okullara davetiye götürüp ordaki müdürlerden davetiyeniz de güzel olmuş deyince müdürümüz havaya giriyor ve hemen size övgüye başlıyor. Excel de bir şey yapamadıklarında siz bir tıkla hallediyorsunuz hayran kalıyorlar. Geçen gün müfettiş geldi bir belge düzenlenecekti siz hemen hallaediyorsunuz müfettiş de müdür de sizi övüyor.
Ve bunların karşılığında değer de görüyorsunuz. Müdürüm mesela okulumuzda 4 idareci olamasına rağmen her zaman bende bir idareciymişim gibi yanında yer almamı istiyor. Sizi sevince ilçe bir yerlere daha görevlendirmek istese dahi bir yolunu bulup izin vermiyor. ben çalıştığım bir kaç okulda bu değeri gördüm. Kısacası bu değeri görmek için de bizim branşta bir şeyleri okumak ve uğraşmak gerekiyor. bunun için de bence mutlaka bbnet te açılan konulara hızlıda olsa sürekli bir göz atın. Yapamadığınız şeyler muhakkak çıkacaktır onları da o kadar takmayın zaten dediklerimi yaptığınızda size yapılacak birşey olsa BT öğretmenimiz zaten yapardı gözüyle bakacaklar.
Arkadaşların da dediği gibi bence de mutlu olmanızda çalıştığınız idareci ve öğretmen ekibin payı büyük. Hepimiz işe başlarken pc konusunda çok az şey bilerek başlıyoruz. Şimdi benim 6. yılım ve artık işimi görecek her şeyden biraz biliyorum. Bizim işte mutlu olmak için bu yani sorun çözebilmek önemli. Size naçizane tavsiyem labaratuarda oturduğunuz vakit internetten yardım alarak pc tamir edin, format atın, imaj alın, photoshop, office karıştırın. Böylece sizden bir şey istendiğinde sorun çözdüğünüzde ne kadar değerli olduğunuzu göreceksiniz. Ben bunlara her fırsatta şahit oluyorum. Photoshopla basit bir davetiye yapıyorum. diğer okullara davetiye götürüp ordaki müdürlerden davetiyeniz de güzel olmuş deyince müdürümüz havaya giriyor ve hemen size övgüye başlıyor. Excel de bir şey yapamadıklarında siz bir tıkla hallediyorsunuz hayran kalıyorlar. Geçen gün müfettiş geldi bir belge düzenlenecekti siz hemen hallaediyorsunuz müfettiş de müdür de sizi övüyor.
Ve bunların karşılığında değer de görüyorsunuz. Müdürüm mesela okulumuzda 4 idareci olamasına rağmen her zaman bende bir idareciymişim gibi yanında yer almamı istiyor. Sizi sevince ilçe bir yerlere daha görevlendirmek istese dahi bir yolunu bulup izin vermiyor. ben çalıştığım bir kaç okulda bu değeri gördüm. Kısacası bu değeri görmek için de bizim branşta bir şeyleri okumak ve uğraşmak gerekiyor. bunun için de bence mutlaka bbnet te açılan konulara hızlıda olsa sürekli bir göz atın. Yapamadığınız şeyler muhakkak çıkacaktır onları da o kadar takmayın zaten dediklerimi yaptığınızda size yapılacak birşey olsa BT öğretmenimiz zaten yapardı gözüyle bakacaklar.