Değerli fikirleriniz için teşekkür ederim arkadaşlar. Ben kendimce şunu öğrendim:
Bir kimsenin öğrenebileceği bir iş varsa öğretmek görevimiz fakat o işi biz sahiplenmemeliyiz, hayır demeyi bilmeliyiz. Bunun yanında manevi bir beklentiye girmek en büyük hata.
Ben kendimce okulumda elimden gelen her şeyi yapmaya çalışıyorum. Örneğin; rica eden arkadaşların z-kitap gibi programlarını temin ediyorum, onlardan daha hızlı yapabileceğim word, excellere, okul web sitesine bakıyorum. BTR olmadığım halde tahtaların imajlanması, tahta ve elektronik aletlerin sorunları, öğrencilerin EBA işlemlerine bakıyorum. İlçe törenlerinde müzikleri ayarlıyorum, ilçe stratejik planını ve okulların taslak planlarını hazırladım.
Eğer okulda ortak bulursam tören alanlarının ve oyun çizgilerinin çekilmesi, okula canva dergisinin hazırlanması, Tübitak sergisi gibi görevler ediniyorum ama bunları yalnız yapmıyorum.
Yapmam dediğim ya da sevmediğim işler ise arkadaşların kişisel bilgisayarlarına format atma, ziyaretlerde ya da törenlerde fotoğraf çekme, toner tozu doldurma, bir idarecinin şu üç bilgisayar çalışmıyor bir bilgisayar çıkarabilir misin? demesi.
Günün sonunda ise bunların çoğu bizim görevimiz değil. İsteyen yapar, isteyen yapmaz ama diğer arkadaşlara örnek teşkil ediyor, ortak bir noktada buluşmak dileğiyle.