- Mesajlar
- 607
Kurutulmuş çiçek sarısında bir güneş yine doğacağı günün hazırlıklarında. Belki farkında bile değil o gün kaçına ekmek kapısı olup kaçına ziyan yaratacağının. Ya her sabah kalkıp güneşin o muşteşem doğuşuna mutlu yüzle bakanlar. Onlar gerçek mi yoksa sadece mutlu olma isteği mi. Göremedikten sonra ne muhteşemliğin önemi vardır ne de şaşanın. Anı yaşamanın tadı yalnızca, "Anın" ta kendisindedir. Bundan dolaydır ki Güneş her doğuşunda hem güzeldir, hem de bizler güzel görmek isteriz. Hayatta aslında tam böyledir. Tıpkı yazarın Istanbul'a söylediği gibi. " İstanbul'u uzaklarda bir yerden seyretmek, varlığını, güzelliğini hatırlamak içinde olmaktan çok daha iyidir. Çünkü İstanbul içindekilere o güzelliğini asla göstermez." Haklıda, orada olduğu gibi hayatta aynen böyledir. İçine girdikçe karmaşıklaşan, ne kadar zorluğu varsa gösteren set üstüne set bindiren bir yer. Ama köşene çekilmiş uzaktan insanları izlerken, doğanın tüm güzelliklerini tek sıra halinde gözlemlerken ya da bir tiyatrodan sonra duyulan mutluluğu yaşarken ne kadar olumlu bakarız aslında hayata. Farkında olmamamız gereken hayatın her iki yanını birden yaşayabilmektir.Zorluklara biraz daha çözümcü, Mutluluk veren anlara biraz daha yakın...
