Hayırlı olsun hocam öncelikle. Benim Çocukların arasında 30 ay var son derece güzel bi durum. Şu konuda katılırım başlangıçta yoruyor çoğu gece uyku saatleri aynı ana gelir biri hanıma biri size kalır vs. ama biraz ayaklandılar mı mükemmel oluyor. bir birlerine arkadaş oluyorlar. oğlan ana sınıfına gidiyor, kız abisi okuldan gelsin diye dört gözle bekliyo her akşam bi karşılama var görmeye değer, beraber oynuyorlar artık. Yaşları uzak olsa küçük büyüğe eşlik edemiyo farklı ilgi alanları oluyo,çizgi film bile sorun oluyo ama yakın olunca tüm her şey hemen hemen aynı en azından canları sıkılmıyor, arkadaş aramıyolar. Bazen yalnız oynuyorlar, bazen beraber oynuyorlar,oturup aynı çizgi filmi izliyorlar. Mesela yemek yedirmek zulümdür çoğu zaman ama biz çok şükür küçüğe bile neredeyse kendimiz yedirmedik, abisi kaşıkla yiyo diye aldı kaşığı daldı abinin yemeğine o ne yiyorsa aynısını istedi, şimdi bir yer bezi, koyuyorsun bi tepsiye,otur keyiflerini seyret. daha ne yazayım biri oyuncak toplamaya kalktı mı öbürü de kalkıyor, tabi beraber dağıtmaya bi girdiler mi ortalık savaş alanı. Sıkıntıları da var tabi bazen küçük kavgalar, oyuncak paylaşamamalar oluyor. Ama onun çözümünü de şöyle bulduk beraber oynayabilecekleri bir kaç oyuncak oyuncak var beraber oynadıklarında onlarla oynuyorlar, onun dışında yemek masasındaki yerleri bile belli herkes kendi yerine oturuyor, herkesin özel oyuncakları var iki si de kabullendi, biri diğerinin özel eşyasını bulduğunda götürüp öbürüne veriyor. Tek kişinin oynayabileceği hiç bir şey sahipsiz değil. Yani özetle küçükken zor ama biraz büyüdüler mi güzel oluyor.