arkadaşlar okulumda bana mecburen 5 saat türkçe verdiler.geçen hafta girdim türkçeye.biz sayısalcıyız esasen ama ders öyle güzeldiki.öğrenciye bilgi vermek öğretmek bunlar meğer ne kadar güzel duygularmış.şunu farkettimki; ben öğretmenliği seviyorum.bs anlatmayı sevmiyorum.çünkü öğrenciler beni dinlemiyor.dikkate almıyor lab ortamında.bi kere kalabalık sınıflar küçük bir labda iyice şımarıyorlar.belki idare edebilen vardır ama ben edemiyorum.benimki ders anlatmak değil; bağırma çağırmayla kırk dakkayı dolduruyorum.dersin notu yok diye dinlemiyorlar.serbest bırakıyorum sesleri dışarı kadar taşıyo.(oyun oynasalar bile)artık bezdim.ama dediğim gibi türkçe bile olsa öğrencilerin dikkatle dinlemesi,birşeyler öğretmek çok güzel,üretmek çok güzel;hernekadar ben bunu senelerdir unutmuş olsamda.çok yazık dedim kendi kendime.en verimli çağımızda böyle güzel ders anlatabilmek işleyebilmek varken rezillik çekiyoruz.