- Mesajlar
- 554
Finlandiya da öğretmenlik çok prestijli ve kutsal bir meslek. Doktorluk meslegi kadar da itibarli.
Öğretmen olmak kolay değil. Master yapmış olmak gerekiyor, hatta birçoğu doktora da yapıyor.
Birçok aday öğretmenlik için başvuruyor ve çok aşamalı seçim sürecinden sonra en iyileri bu görev için seçiliyor. Torpil ya da diğer etkenler ise yaramıyor hatta böyle bir düşünce dahi yok.
Öğretmenlerin yaşam şartları ve maaşları iyi.
Otoriteler, öğretmenlere her turlu yetki ve sorumluluğu, özgür çalışma ortamını sağlamış.
Ders programlarına, okutulacak derslere, bas öğretmen ve öğretmenler birlikte karar veriyor.
Öğretmenler kendilerini geliştirecek eğitici, öğretici seminerlere katılıyorlar ve kendilerini sürekli geliştiriyorlar.
Öğretmenler arasında işbirliği çok önemli, herkes bildiklerini, deneyimlerini paylasiyor.
Derslerde iki öğretmen akademik eğitimi anlatıyor, 3. öğretmen ise destek gereken öğrencilere yoğunlaşıyor.
Öğretmenlerin 4 saati ders vermeye, kalan 2 saati de profesyonel gelişimlerine ayrılıyor.
Aynı öğretmen ayni sınıfta 2-3 yıl bazen daha da fazla öğretmenlik yapabiliyor. Böylece öğrencilerini, onların güçlü ve zayıf yönlerini daha iyi tanıyor.
Sistem öğretmenleri bir bilim adamı ve öğrencileri ise onların laboratuarı olarak görüyor.
Müdür yok, okul yönetimi tamamen bağımsız baş öğretmen ve öğretmenlerden oluşuyor.
Ülkedeki bütün okullar devlet okulu, birkaç bağımsız okul olmasına rağmen bunları da devlet finanse ediyor.
Hiç özel üniversite de yok. Devlet okul öncesi dönemden doktora derecesini bitirinceye kadar, öğrencinin tüm giderlerini karşılıyor.
Diğer ülkeler ile karşılaştırıldığında haftalık ders saati daha az (günde 4 saat)
Kafeteryaları, mutfakları, kütüphaneleri, rahat koltukları ile okullar ev kadar rahat dizayn edilmiş.
Öğretmenler ve öğrenciler yemeklerini kafeteryada birlikte yiyor.
Öğrencilere 15 yaşına kadar herhangi bir test uygulanmıyor.
Yaşadığı yer, gelir ve kültürel düzeyi, ırk v.b. özelliklerine bakılmaksızın her öğrenciye eşit imkân sağlanıyor.
Öğrenciler okuldaki bazı işleri kendileri yapıyorlar. Kafeteryada yemeklerin dağıtımı, bahçe temizliği ve düzenlenmesi, kütüphane işleri, okulun bazı temizlik işleri v.b. böylelikle okulu daha çok benimsiyorlar ve okula bağlılık duygusu gelişiyor.
Ders kitapları nadiren kullanılıyor. Dersi derste öğrenmek amaç.
Eğitim rekabetçi değil. Teoriye ve ezberciliğe dayalı bir eğitim yerine düşünmeye dayalı eğitim veriliyor.
Öğrencilerin birbiri ile karsılaştırılması yapılmıyor.
Ödev verilmiyor ya da 30 dakika ile sınırlı.
Sınıflarda öğrenci sayısı en fazla 20 kişi.
En başarılı öğrenci ile en başarısız öğrenci arasındaki farkın en az olduğu ülke.
Öğrenciler birbirinin rakibi olarak değerlendirilmiyor. Başarısız öğrenci diye bir şey yok.
Öğrenciler birer istatistik olarak görülmüyor.
Anlatılan konuyu anlamamış öğrenciler ile özel ilgileniliyor. Öğrenme güçlüğü çekenlere ayrıca dersler veriliyor.
Öğrenciler öğreniyor, araştırıyor, düşünüyor, yazıyor, sunum yapıyor.
Her öğrenci öğrendiklerini kendi yaşamına yansıtıyor ve uyguluyor.
Öğrencilere bir yetiksin gibi davranip, cok guvendiklerini hissettiriyorlar.
Okul kulüpleri çok popüler.
Yaratıcılıklarını, hayal güçlerini kullanmaları için destekleniyorlar.
Yaz tatilleri 10 hafta.
Günlük ders saatleri kısa olmasına rağmen etkin.
Çocuklar akademik eğitime 7 yaşından önce başlamıyorlar. Çünkü çocukların bu yaştan önce akademik eğitime hazır olmadığını düşünüyorlar.
Toplumda eğitimli olmanın ne kadar önemli olduğu her fırsatta vurgulanıyor.
dersane yok, özel okul yok, özel üniversite yok. 40 yıldır eğitim sisteminde hiç bir değişiklik yapılmamış, pisa sınavında 3. OECD ülkeleri arasnda 2. olmuştur.
Öğretmen olmak kolay değil. Master yapmış olmak gerekiyor, hatta birçoğu doktora da yapıyor.
Birçok aday öğretmenlik için başvuruyor ve çok aşamalı seçim sürecinden sonra en iyileri bu görev için seçiliyor. Torpil ya da diğer etkenler ise yaramıyor hatta böyle bir düşünce dahi yok.
Öğretmenlerin yaşam şartları ve maaşları iyi.
Otoriteler, öğretmenlere her turlu yetki ve sorumluluğu, özgür çalışma ortamını sağlamış.
Ders programlarına, okutulacak derslere, bas öğretmen ve öğretmenler birlikte karar veriyor.
Öğretmenler kendilerini geliştirecek eğitici, öğretici seminerlere katılıyorlar ve kendilerini sürekli geliştiriyorlar.
Öğretmenler arasında işbirliği çok önemli, herkes bildiklerini, deneyimlerini paylasiyor.
Derslerde iki öğretmen akademik eğitimi anlatıyor, 3. öğretmen ise destek gereken öğrencilere yoğunlaşıyor.
Öğretmenlerin 4 saati ders vermeye, kalan 2 saati de profesyonel gelişimlerine ayrılıyor.
Aynı öğretmen ayni sınıfta 2-3 yıl bazen daha da fazla öğretmenlik yapabiliyor. Böylece öğrencilerini, onların güçlü ve zayıf yönlerini daha iyi tanıyor.
Sistem öğretmenleri bir bilim adamı ve öğrencileri ise onların laboratuarı olarak görüyor.
Müdür yok, okul yönetimi tamamen bağımsız baş öğretmen ve öğretmenlerden oluşuyor.
Ülkedeki bütün okullar devlet okulu, birkaç bağımsız okul olmasına rağmen bunları da devlet finanse ediyor.
Hiç özel üniversite de yok. Devlet okul öncesi dönemden doktora derecesini bitirinceye kadar, öğrencinin tüm giderlerini karşılıyor.
Diğer ülkeler ile karşılaştırıldığında haftalık ders saati daha az (günde 4 saat)
Kafeteryaları, mutfakları, kütüphaneleri, rahat koltukları ile okullar ev kadar rahat dizayn edilmiş.
Öğretmenler ve öğrenciler yemeklerini kafeteryada birlikte yiyor.
Öğrencilere 15 yaşına kadar herhangi bir test uygulanmıyor.
Yaşadığı yer, gelir ve kültürel düzeyi, ırk v.b. özelliklerine bakılmaksızın her öğrenciye eşit imkân sağlanıyor.
Öğrenciler okuldaki bazı işleri kendileri yapıyorlar. Kafeteryada yemeklerin dağıtımı, bahçe temizliği ve düzenlenmesi, kütüphane işleri, okulun bazı temizlik işleri v.b. böylelikle okulu daha çok benimsiyorlar ve okula bağlılık duygusu gelişiyor.
Ders kitapları nadiren kullanılıyor. Dersi derste öğrenmek amaç.
Eğitim rekabetçi değil. Teoriye ve ezberciliğe dayalı bir eğitim yerine düşünmeye dayalı eğitim veriliyor.
Öğrencilerin birbiri ile karsılaştırılması yapılmıyor.
Ödev verilmiyor ya da 30 dakika ile sınırlı.
Sınıflarda öğrenci sayısı en fazla 20 kişi.
En başarılı öğrenci ile en başarısız öğrenci arasındaki farkın en az olduğu ülke.
Öğrenciler birbirinin rakibi olarak değerlendirilmiyor. Başarısız öğrenci diye bir şey yok.
Öğrenciler birer istatistik olarak görülmüyor.
Anlatılan konuyu anlamamış öğrenciler ile özel ilgileniliyor. Öğrenme güçlüğü çekenlere ayrıca dersler veriliyor.
Öğrenciler öğreniyor, araştırıyor, düşünüyor, yazıyor, sunum yapıyor.
Her öğrenci öğrendiklerini kendi yaşamına yansıtıyor ve uyguluyor.
Öğrencilere bir yetiksin gibi davranip, cok guvendiklerini hissettiriyorlar.
Okul kulüpleri çok popüler.
Yaratıcılıklarını, hayal güçlerini kullanmaları için destekleniyorlar.
Yaz tatilleri 10 hafta.
Günlük ders saatleri kısa olmasına rağmen etkin.
Çocuklar akademik eğitime 7 yaşından önce başlamıyorlar. Çünkü çocukların bu yaştan önce akademik eğitime hazır olmadığını düşünüyorlar.
Toplumda eğitimli olmanın ne kadar önemli olduğu her fırsatta vurgulanıyor.
dersane yok, özel okul yok, özel üniversite yok. 40 yıldır eğitim sisteminde hiç bir değişiklik yapılmamış, pisa sınavında 3. OECD ülkeleri arasnda 2. olmuştur.
